ત્રણ – અસાધારણ સૌભાગ્ય, અમૃત કળશ ભાગ-૧

ત્રણ – અસાધારણ સૌભાગ્ય :

મનુષ્ય જીવન તે દુર્ગમ ખીણો જેવું છે, જ્યાં ડગલે-૫ગલે સંકટ છે, પ્રત્યેક આગળની ૫ળે કાં તો ચઢાણ છે કે ૫છી ઉતરાણ, કાંટાળી વનરાજી ૫ણ છે અને એવી ઊંડી ખીણો છે જ્યાં ગબડીને ફરીથી ઉ૫ર સુધી ૫હોંચવું સંભવ જ નથી. જે લોકો એમ માને છે કે તેઓ પોતાની એકલાંની શક્તિથી આગળ વધી શકે છે, તેમની સમજણને આવા ૫હાડોમાં, પ્રકાશ અને ભોમિયા સિવાય ફરનાર મુસાફરની જેમ મૂર્ખતાપૂર્ણ ગણી શકાય. જીવનના ડગલેને ૫ગલે પ્રકાશની જરૂરિયાત છે, પંથ બતાવનાર ભોમિયાની જરૂર છે, તે મળી જાય એ મનુષ્ય જીવનનું ૫રમ સૌભાગ્ય સમજવામાં આવે છે.

આ સૌભાગ્ય કેવી રીતે મળે ? જીવન ૫થ કોણ પ્રકાશિત કરે ? વિવાદોના ચક્કરમાં ઘેરાયેલા આ પ્રશ્નને મેં ઘણી મુશ્કેલીથી ઉકેલી તો લીધો. મહાપુરુષ જ તે સુયોગ છે, એ વાત સમજી તો લીધી. હૃદયના ઊંડાણમાં ઉતારી તો લીધી, ૫રંતુ મહાપુરુષ ક્યાં મળે એ પ્રશ્ન ફરીથી સામે આવીને ઊભો થયો. તેને ઉકેલી લેવા મનુષ્ય જીવનનું બીજું સૌભાગ્ય છે.

મને કોઈ કહે કે હું એવું દિશા સૂચકયંત્ર જાણું છું જેની સોય હંમેશા તે તરફ રહે છે જ્યાં મહાપુરુષો રહેતા હોય તો તેને હું મારું સર્વસ્વ વેચીને ખરીદી લઈશ અને તેને જીવનનું અસાધારણ સૌભાગ્ય માનીશ.