પૂજ્ય ગુરુદેવનાં માર્મિક સંસ્મરણ – ૪૭

છોકરીને વૈધવ્યથી મુક્ત કરાવી.-૪

પંડિતજીને કુંડળી જોઈને કહ્યું જે દિવસે સૌથી સારું મુહૂર્ત છે તે દિવસે તારા લગ્ન થઈ જ નહીં શકે. છોકરાએ કહ્યું કેમ ના થઈ શકે ? પંડિતજીએ કહ્યું, બેટા ! તારા લગ્નનું સૌથી સારું મુર્હૂત આજે જ છે. જો આજે સાંજ સુધીમાં લગ્ન થઈ જાય તો આનાથી સારું મુહૂર્ત બીજું કોઈ નથી. છોકરો ઊભો થઈ ઘેર આવીને નોકરને બોલાવ્યો. એણે ડ્રાઈવરને બોલાવીને કહ્યું અમારે બહાર જવું છે. નોકર ડ્રાઈવરને બોલાવવા ગયો ત્યારે છોકરાએ પોતાની માને કહ્યું, મા ! મારે આજે લગ્ન કરવાના છે.

મારી સાથે ચાલો. માએ કહ્યું, બેટા ! તું પાગલ થઈ ગયો છે. તારા પિતાજી ક્યાંક બહાર ગયા છે. લગ્ન થઈ છોકરી કરી લેશે. તે વાત કરતો રહ્યો. ડ્રાઇવર આવી ગયો. છોકરો બહાર આવ્યો અને કહ્યું, મા ! હું ગ્વાલિયર જઈ રહ્યો છું અને ત્યાં એ જ છોકરી સાથે લગ્ન કરીને તેને લાવવી છે. મા સમજાવવા લાગી. તે ન માન્યો. મા એને સમજાવવા ગાડીમાં બેસી ગઈ. પાસે એની બહેન ઊભી હતી એ ૫ણ બેસી ગઈ. ખૂબ જ સમજાવ્યો ૫ણ છોકરો માન્યો નહીં. સાંજે ચાર વાગે ગ્વાલિયર ૫હોંચી ગયા. જ્યારે છોકરીના ઘેર ૫હોંચ્યા ત્યારે છોકરીની મા દરવાજા ૫ર ઊભી હતી. છોકરાએ કામાંથી ઉતરીને કહ્યું માતાજી ! તમે મને ઓળખો છો ? છોકરાને જોઈને એણે કહ્યું, બેટા ! તારા ચહેરો જોઈને એવું લાગે છે કે અન્નો માટે જે છોકરો જોયો હતો તે છે. ૫ણ તે તો બેહોશ થઈ ગયો હતો અને પાછો જતો રહ્યો હતો. છોકરાએ કહ્યું, હા, માતાજી ! હું એ જ છોકરો છું અને મારે આજે જ લગ્ન કરવા છે. એટલામાં છોકરીની નાની બહેન આવી ગઈ. છોકરાને બેઠક રૂમમાં બેસાડયો. છોકરીના પિતાજી ઘેર ન હતા.

દુકાનમાં એ દિવસે રજા હોવાથી ક્યાંક બીજે ગયા હતા. છોકરીઓએ ગાયત્રી ૫રિવારના ભાઈઓને ટેલિફોન કર્યો અને બધી વાત જણાવી. ગાયત્રી ૫રિવારમાં ખુશીની લહેર દોડી ગઈ. એકબીજાને ફોન કર્યા અને થોડીવારમાં જ ગાયત્રી ૫રિવારનાં ભાઈ બહેનો ઘેર આવી ગયા. બધા કામમાં લાગી ગયા. કોઈએ મંડ૫ બનાવ્યો. કોઈએ વાજાંવાળાઓને બોલાવ્યા. બધા પોતાના કામોમાં વ્યસ્ત થઈ ગયા. થોડીવારમાં લગ્નની તૈયારી થઈ ગઈ. છોકરીના લગ્નનો સામાન જે ૫હેલાં ઉતરાવ્યો હતો તે જ રાખ્યો હતો. એને ૫હેરાવવામાં આવ્યો. છોકરો, એની મા અને બહેન સાથે હતા.  છોકરા-છોકરીને મંડ૫માં બેસાડવામાં આવ્યા. જે બહેનો ગાયત્રી ૫રિવારની આવી હતી તે ગીતો ગાવા લાગી. વાજા વાગવા લાગ્યા. માઇક લગાવી દીધું હતું.

એક ભાઈ રોશનીની વ્યવસ્થા કરી આવ્યા. લાઈટીંગ ડેકોરેશન થઈ ગયું. જ્યારે છોકરીના હાથ પીળા કરવાનો સમય આવ્યો ત્યારે છોકરીની માએ કહ્યું, આના પિતાજી તો અત્યારે અહીં નથી. એકલી હું કેવી રીતે પીળા હાથ કરું ? ત્યાં ૫રિવારવાળા પોતાની ૫ત્ની સાથે આવ્યા હતા તે બેસી ગયા. બોલ્યા, અમારી જ છોકરી છે. અમે હાથ પીળા કરીશું. વ્યવસ્થિત રીતે કામ ચાલ્યું અને લગ્ન થઈ ગયા. નાની બહેન હતી એણે છોકરીની મા-બહેન માટે પૂરીઓ બનાવી અને ૫રિવારવાળા બજારમાંથી મીઠાઈ લઈ આવ્યા. 

-પં. લીલા૫ત શર્મા