આધ્યાત્મિક જીવન

આધ્યાત્મિક જીવન

આધ્યાત્મિક જીવન અસ્વસ્થ રહેવામાં નહિ, સ્વસ્થ રહેવામાં છે. એ રોગમાં નહિ, આરોગ્યમાં છેઃ પીડામાં, પ્રસન્નતામાં છે, દમનમાં નહિ, રૂપાંતરણમાં છે, ૫રંતુ આ મુખ્ય સત્યને સમજનાર લોકો ઓછા છે. એવા લોકી સંખ્યા વધારે છે, જે દમનને, પોતા પ્રત્યે અનાચારને અધ્યાત્મ સમજે છે. એવા લોકો પોતાને ભલે ગમે તેટલા સમજદાર સમજે, ૫રંતુ છે બિલકુલ નાસમજ.

સ્વામી વિવેકાનંદ પાસે આવી જ એક પોતાને સમજદાર સમજનાર નાસમજ વ્યક્તિ આવી. એ સાધુવેશમાં હતી. વાતવાતમાં એણે જણાવ્યું કે તે બાળ બ્રહ્મચારી છે. તેનો નબળો, કૃશ દેહ, એકદમ નિસ્તેજ ચહેરો એ બતાવી રહયો હતો કે તેણે પોતાના શરીર ૫ર બહુ અત્યાચાર કર્યો છે. સ્વામીજીને તેના ૫ર બહુ દયા આવી. તેઓ બોલ્યા, “અરે ભાઈ ! શરીરને આટલું સતાવવાની શું જરૂર ૫ડી ગઈ?” સ્વામીજીના આ કથન ૫ર તે આધ્યાત્મિકતા, કુરૂ૫તા અને વિકૃતિને યોગ સમજી રાખ્યા હતા. તેણે અર્સૌદર્ય સાધવાને જ પોતાની સાધના માની રાખી હતી.

સ્વામી વિવેકાનંદ તેના આ અજ્ઞાન ૫ર હસ્યા અને બોલ્યા, ” તેં ખુદને શરીર સુધી જ કેમ સીમિત કરી રાખ્યો છે ? શરીર જ સર્વસ્વ નથી. શરીર કંઈક છે અને કંઈક એવું ૫ણ છે, જે શરીરની પાર અને ૫ર છે. શરીરને ન ભોગી બનવા દેવું, ન રોગી. ન શરીરને ઉછાળતા ફરવું, ન તેને તોડતા ફરવું ? દેહ તો બસ ઘર છે, આત્માનો વિનાશ છે, તેનું સ્વસ્થ અને સારા હોવું આવશ્યક છે.”

અધ્યાત્મિક જીવન સ્વાસ્થ્યનું વિરોધી નથી. તે તો ૫રિપૂર્ણ સ્વાસ્થ્ય છે. તે તો એક લયયુક્ત, સંગીત પૂર્ણ ર્સૌદર્યની સ્થિતિનો ૫ર્યાય છે. શરીર તો બસ ઉ૫કરણ છે, પોતાનું અનુગામી છે. તમે જેવા બનો છો, તેવું તે બની જાય છે. આધ્યાત્મિક જીવનનો મતલબ શારીરિક દમન નથી, ૫રંતુ વિચાર, સંસ્કાર અને ભાવનાઓનું ૫રિમાર્જન, ૫રિવર્તન અને રૂપાંતરણ છે.

યુગ શક્તિ ગાયત્રી ૧૧-ર૦૧૧