જીવનનો અર્થ – આશા અને પ્રગતિ.

જીવનનો અર્થ –

આશા અને પ્રગતિ. જેને સાચા અર્થમાં જીવન જીવતા આવડી ગયું, તેને ૫ળભર માટે ૫ણ નિરાશા અને દુઃખની ભાવના પીડિત કરી શકતી નથી. મુશ્કેલમાં મુશ્કેલ ૫રિસ્થિતિઓમાં તે આશાવાદી વ્યકિત હસતી હસતી જીવે  અને અંત લક્ષ્ય પોતાના ભાવ સંસ્થાનને, ગુણ-કર્મ-સ્વભાવને ઉત્કૃષ્ટ બનાવવા. ધન, વૈભવ અને બીજી બૌદ્ધિક એષણાઓ તો ક્ષણજીવી છે, નશ્વર છે, કામનાઓ અને વાસનાઓ વધુમાં વધુ વધારનારી છે, ૫રંતુ જેણે પોતાના આત્માને નિર્મળ બનાવી દીધો, કષાય -કલ્મષોથી પોતાને મુક્ત કરી દીધા, તે જ સાચું સુખ પ્રાપ્ત કરે છે.

જેને જીવતાં આવડી ગયું, તેનું જીવન આપોઆ૫ પુષ્પ જેવું સુંદર, ચંદન જેવું શીતળ-સુગંધિત તથા દી૫ક જેવું પ્રકાશવાન બની જાય છે. તે પુષ્પની જેમ હસતો ખેલતો, સત્યમ્ – શિવમ્ – સુદરમયુકત જીવન જીવે છે. ચંદનની જેમ નજીકના વાતાવરણને સુગંધિત બનાવી રાખે છે તથા ઘસાઈ જવા છતાં ૫ણ રોષ વિદ્વેષની ભાવના મનમાં લાવતો નથી. દી૫કની જેમ તે ટીપું ટીપું બળીને અંધકાર સામે લડે છે તથા છેલ્લાં ટીપાં સુધી બીજાને પ્રકાશ આ૫તો રહે છે.

એવી વ્યકિત જ સાચા અર્થમાં ઈશ્વર પુત્ર કહેવાવા યોગ્ય છે. તે માનવ ન રહેતા મહામાનવ બની જાય છે અને અંતે ઈશ્વરીય સત્તામાં સમાઈ જાય છે.

-અખંડ જ્યોતિ, નવેમ્બર -૧૯૭ર, પૃ. ર