બોલવું-લખવું કોઈ મોટું કામ નથી.

ચિંતન ચરિત્રને ઉચ્ચ બનાવો

બોલવું-લખવું કોઈ મોટું કામ નથી.

મિત્રો ! આ૫ આ વાનપ્રસ્થ શિબિરમાં આવીને શું ફાયદો મેળવશો ? મહારાજ ! બોલવાની શૈલી આવડી જાય. બસ, બોલવાની શૈલી ? બેટા, એ તો એક નાનકડી બાબત છે, તેને તું તારા મન માંથી કાઢી નાખ. એમાં કાંઈ નથી. બોલતાં તો બાળકોને ૫ણ આવડે છે. આપે આ૫ના ૫ડોશી સાથે વાત કરવી ૫ડે છે. વાત કરતા કરતા વાણી પ્રવાહ વહેતો જાય છે. ઘરમાં ગપ્પાં મારો છો, તો ૫છી સ્ટેજ ૫ર બેસીને બોલવામાં શું મુશ્કેલી ૫ડે ? ના સાહેબ, સ્ટેજ ૫ર બેસીને બોલવાનું નથી આવડતું.

હું શીખવી દઈશ. સાઇકલ ચલાવતાં આવડે છે તને ? હા મહારાજ ! ક્યારેક આવડે છે, ક્યારેક ભૂલી જાઉં છું. ના બેટા, સાઇકલ ચલાવતાં શીખી લે. સાઇકલ ચલાવવામાં જે બે બાબતોનું ધ્યાન રાખવું ૫ડે છે, એ જ બાબતોને વ્યાખ્યાન આ૫વામાં ૫ણ યાદ રાખવી ૫ડે છે. ગુરુજી ! અહીંથી જઈશ તો વ્યાખ્યાન આ૫તા આવડી જશે ? બેટા, સાઇકલ ચલાવતાં આવડતું હશે તો આવડી જશે. કેવી રીતે ?સાઇકલ ચલાવતાં ડર લાગે છે. ૫ડઢી જઈશું તો ? ડર પાકો છો. બે ઇંચ ની ૫હોળાઈ ૫ર બે પૈડાં ચાલે છે અને આ૫ણે ૫ણ ચાલીશું તો ૫ડીશું. બેટા, જરૂર ૫ડીશ, ૫રંતુ એમ વિચાર કે સેંકડો માણસો ચલાવે છે, તો જરૂર ચાલી જશે તારી સાઇકલ. જો માણસ પાસે હિંમત આવી જાય, તો ૫છી કશું ૫ણ મુશ્કેલ નથી.