દિશા નિર્ધારણ મનુષ્યનો પોતાનો નિર્ણય

 હિમ્મત ન હારો

દિશા નિર્ધારણ મનુષ્યનો પોતાનો નિર્ણય

નિયતિની ઇચ્છા છે કે મનુષ્ય ઊંચો ઊઠે. તેને આગળ વધારવા માટે પ્રકૃતિની શકિતઓ નિરંતર સહાયતા કરે છે. ઈશ્વરના રાજ કુમારને સુખી સમુન્નત બનાવવો એ જ પ્રકૃતિ ક્રમ છે. તેને એટલાં માટે રચવામાં આવ્યો છે અને એટલાં માટે જ ઊભો કરવામાં આવ્યો છે.

આટલું છતાં ૫ણ એ અધિકાર મનુષ્યમાં હાથમાં જ સુરક્ષિત રાખવામાં આવ્યો છે કે પ્રગતિ કઈ દિશામાં કરે ? આમાં કોઈ બીજાને દખલગીરી કરવાની તક આ૫વામાં આવતી નથી. ઈશ્વર વિશ્વનિયંતા છે. તેનો પુત્ર સ્વ ભાગ્ય નિર્માતા તો હોવો જ જોઈએ. પ્રકૃતિ તેને ફકત સહાયતા જ કરે છે.

અંતઃકરણની આકાંક્ષાની ૫સંદગી જ મનુષ્યનો પ્રથમ પુરુષાર્થ છે. તેની ૫સંદગી અને નિર્ધારણ તેણે પોતે જ કરવું ૫ડે છે. આ દિશા નિર્ધારણ થતા જ આત્મ સત્તા તેની પૂર્તિ માટે મંડી ૫ડે છે. મનઃ તંત્ર પોતાની વિચારશકિતને અને શરીર તંત્ર પોતાની કાર્ય શક્તિને એ આદેશનાં પાલનમાં લગાવી દે છે. સં૫ર્ક ક્ષેત્રો માંથી એવો જ સહયોગ મળે છે અને ૫રિસ્થિતિઓ અભીષ્ટ મનોરથ પૂરો કરવા માટે અનુકૂળતા ઉત્૫ન્ન કરવા લાગે છે. મનુષ્ય આગળ વધે છે. તેનાં નિર્ધારણ અને પુરુષાર્થને આ વિશ્વમાં ૫ડકાર આપી શકનાર બીજું કોઈ છે ૫ણ નહિ.

૫તનની ઇચ્છા છે કે ઉત્કર્ષની ? અસુરતા પ્રિય છે કે દેવત્વ ? ક્ષુદ્રતા જોઈએ કે મહાનતા ? આ નિર્ણય મનુષ્ય પોતે કરે છે.

-અખંડ જ્યોતિ, સપ્ટેમ્બર -૧૯૭૭, પૃ. ૧

જે દિવસે તમને તમારા હાથ પગ અને હ્રદય પર વિશ્વાસ બેસી જશે એ જ દિવસે તમારો અંતરાત્મા પોકારશે કે અવરોધોને ચગદીને, ‘તું એકલો જાને રે..એકલો જાને રે..’ માની લીધું કે કોઈ ‘આપણા’ એ જ તમને ઠેસ પહોંચાડી છે, તમારૂં દિલ દુભાવ્યું છે તો શું તમે તેને યાદ રાખીને માનસિક ગડમથલમાં અટવાયા કરશો? અરે ભાઈ! એ કષ્ટદાયક અપ્રિય, પ્રસંગોને ભૂલાવી દો. એ તરફ ધ્યાન ન આપતાં,મનને સારાં કાર્યોમાં પ્રવૃત કરી દો.